De tijd vliegt
Door: Jolanda
Blijf op de hoogte en volg Jolanda
12 Maart 2015 | Tsjechische Republiek, Praag
Het is alweer 3 weken geleden dat ik mijn laatste verslag schreef, er is alweer zo veel gebeurd! Laat ik voor de verandering is bij het einde beginnen, want wat ik gister heb meegemaakt..
Aurélie, mijn kamergenootje, kreeg 2 dagen geleden ineens last van haar voet. Ze bleef er gewoon op lopen want zo erg was het nou ook weer niet. Maar toen ze gister op wilde staan uit bed was het helemaal mis, toch is ze, dapper/dom dat ze is, gewoon naar college gegaan. Toen ze thuis kwam van college was haar voet erg dik en kon ze haar tenen niet meer bewegen. Ze zei dat ze gewoon veel alcohol ging drinken en om de pijn niet te voelen. Dit leek Justine, Dafni en mij niet zo'n strak plan, dus we hebben haar meegesleurd naar het ziekenhuis. Het was toen ongeveer 19:00. We waren van plan erna avond te eten.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen begon het wachten. Er was geen wachtruimte dus we zaten gewoon in de gang. Hier zat ook een vrouw die enorm stonk naar alcohol en keihard aan het huilen was. Er werd totaal niet op haar gelet. Een uur later is zij de deur uitgelopen en konden wij haar niet meer vinden, terwijl haar portemonnee en haar tas nog naast haar stoel lagen.. Ook zagen we mensen binnen komen rijden op een brancard die er heel ziek uitzagen. Een man in de kamer gereden waar wij naast zaten: de traumatologie. 10 minuten later hoorde we keihard geschreeuw uit deze kamer komen, maar echt hard. We werden er helemaal bang van.. Aurélie wilde naar huis en mijn maag is zo'n 6 keer omgedraaid.
Uiteindelijk was Aurélie aan de beurt. Na veel onderzoek en veel verwarring bleek dat de pees in haar voet enorm is uitgerekt en dat er hoogstwaarschijnlijk een scheur in zit. Ze hebben haar medicatie voor de pijn gegeven en ze moest krukken kopen, want ze mag er de komende weken niet op staan of lopen. Maar die krukken hadden ze daar niet. Rond 1:00 waren we ein-de-lijk klaar in het ziekenhuis. En hongerig. Onze hele vriendengroep was inmiddels aan komen druppelen, Cayla, Richard, Dafni en Justine. Dat was mooi want zo konden wij Aurélie om de beurt ondersteunen en dragen naar de KFC. ;)
Vandaag was mijn doel om krukken te kopen of te huren voor Aurélie. Eerst had ik college, dus kon ik aan mijn docent vragen of hij een plek wist. Hij zei dat krukken kopen erg duur kon zijn (€50), maar dat er in de buurt wel een bejaardentehuis was waar ik ze voor €0,20 per dag kon huren. Ik vroeg hem of hij voor mij in het Tjechisch een briefje kon schrijven waar op stond: Ik wil graag krukken huren voor 2 of 3 weken. Met dat briefje op zak ben ik naar het adres gegaan. De vrouw achter de receptie zag er aardig uit (voor de verandering), maar sprak geen Engels (zoals altijd). Dus ik gaf haar het briefje. Ze begon heel hard te lachen en zei met handen en voeten dat ik naar de tweede verdieping moest. Daar aangekomen was ik in een soort grote lege huiskamer en zag ik een mevrouw. Dus ik het briefje aan haar gegeven. Zij begon boos tegen mij te schreeuwen. Ik ben de lift weer ingevlucht en besloot de eerste te proberen. Toen ik uitstapte waren de hoofden van 30 bejaarden op mij gericht, dus weer de lift ingevlucht. Terug naar de receptie. Daar vertelde de vrouw dat de tweede verdieping al anderhalf uur dicht was. Dusss.. -.- Maar ze pleegde een telefoontje en ik kon weer naar de boze vrouw op de tweede gaan. Gelukkig was ze nu vergezeld met iemand die Engels sprak. Ze legde mij uit dat ze het absoluut alleen aan Tsjechische mensen verhuren en dat ik weg moest gaan. Maar na even met haar gepraat te hebben liep ik uiteindelijk met krukken en een enorme glimlach naar buiten. Zo trots op mezelf. :P
Verder heb ik afgelopen week ook voor mezelf een dokter geprobeerd te regelen, omdat ik allergisch ben voor iets maar geen idee heb voor wat. Maar dat was met minder succes. Eerst moest ik mijn European Health Insurence Card activeren. Na het gebouw gevonden te hebben zag ik 9 balies waar je geholpen kon worden, dus ik had de hoop dat er 1 balie was voor mensen die Engels praten, maar helaas. We hebben het hele gesprek gevoerd met Google Translate. Hilarisch. Maar goed, daarna dus geen goedkope Engels sprekende dokter voor mezelf kunnen vinden, dus dat is de taak van komende week.
Wat ik allemaal nog meer heb gedaan ben ik al bijna vergeten, maar gelukkig heb ik veel foto's gemaakt.
Ik ben naar een gala geweest van een middelbare school. xD Justine vroeg of we mee wilden naar een bal. Bijna hetzelfde. Maar het was wel groot georganiseerd en zeker wel leuk om een keer mee te maken. Een week later was Matthijs hier! Dat betekent veel toeristische dingen doen, weinig slapen en veel gezelligheid. Echt heel leuk! Dat zelfde weekend (zaterdagavond) had ik eerst een Great Gatsby Party, waarbij ik mn galajurk weer aan kon. :) Daarna heb ik met een paar vrienden van hier een bar naast ons huis ontdekt die 24/7 open is. We besloten een wedstrijd te doen wie het langst in de bar kon blijven. Slechtste idee ooit. Op zondag om 15:00 werd ik opgehaald door Justine en Aurélie, omdat we ons klaar moesten maken om naar een hockeywedstrijd te gaan. Cayla en ik (nog steeds in galajurk) keken elkaar aan, oh dat is waar ook. Tijdens de hockeywedstrijd vond Cayla het erg lastig om haar ogen open te houden, gek genoeg had ik nog steeds energie. Was erg leuk, keihard juichen elke keer dat het team van Praag scoorde en een super sfeer aan het einde, toen 'we' hadden gewonnen.
Natuurlijk heb ik zoals altijd nog veel meer ontzettend goede verhalen om te vertellen, maar ik hou het hier wel bij. ;) We gaan eten, Aurélie heeft voor ons gekookt als dank, omdat we gister allemaal in het ziekenhuis waren om haar te vergezellen. Lekkerr...
Groetjes! xxx
(foto's upload ik een andere keer, want ik heb honger.. :D)
Aurélie, mijn kamergenootje, kreeg 2 dagen geleden ineens last van haar voet. Ze bleef er gewoon op lopen want zo erg was het nou ook weer niet. Maar toen ze gister op wilde staan uit bed was het helemaal mis, toch is ze, dapper/dom dat ze is, gewoon naar college gegaan. Toen ze thuis kwam van college was haar voet erg dik en kon ze haar tenen niet meer bewegen. Ze zei dat ze gewoon veel alcohol ging drinken en om de pijn niet te voelen. Dit leek Justine, Dafni en mij niet zo'n strak plan, dus we hebben haar meegesleurd naar het ziekenhuis. Het was toen ongeveer 19:00. We waren van plan erna avond te eten.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen begon het wachten. Er was geen wachtruimte dus we zaten gewoon in de gang. Hier zat ook een vrouw die enorm stonk naar alcohol en keihard aan het huilen was. Er werd totaal niet op haar gelet. Een uur later is zij de deur uitgelopen en konden wij haar niet meer vinden, terwijl haar portemonnee en haar tas nog naast haar stoel lagen.. Ook zagen we mensen binnen komen rijden op een brancard die er heel ziek uitzagen. Een man in de kamer gereden waar wij naast zaten: de traumatologie. 10 minuten later hoorde we keihard geschreeuw uit deze kamer komen, maar echt hard. We werden er helemaal bang van.. Aurélie wilde naar huis en mijn maag is zo'n 6 keer omgedraaid.
Uiteindelijk was Aurélie aan de beurt. Na veel onderzoek en veel verwarring bleek dat de pees in haar voet enorm is uitgerekt en dat er hoogstwaarschijnlijk een scheur in zit. Ze hebben haar medicatie voor de pijn gegeven en ze moest krukken kopen, want ze mag er de komende weken niet op staan of lopen. Maar die krukken hadden ze daar niet. Rond 1:00 waren we ein-de-lijk klaar in het ziekenhuis. En hongerig. Onze hele vriendengroep was inmiddels aan komen druppelen, Cayla, Richard, Dafni en Justine. Dat was mooi want zo konden wij Aurélie om de beurt ondersteunen en dragen naar de KFC. ;)
Vandaag was mijn doel om krukken te kopen of te huren voor Aurélie. Eerst had ik college, dus kon ik aan mijn docent vragen of hij een plek wist. Hij zei dat krukken kopen erg duur kon zijn (€50), maar dat er in de buurt wel een bejaardentehuis was waar ik ze voor €0,20 per dag kon huren. Ik vroeg hem of hij voor mij in het Tjechisch een briefje kon schrijven waar op stond: Ik wil graag krukken huren voor 2 of 3 weken. Met dat briefje op zak ben ik naar het adres gegaan. De vrouw achter de receptie zag er aardig uit (voor de verandering), maar sprak geen Engels (zoals altijd). Dus ik gaf haar het briefje. Ze begon heel hard te lachen en zei met handen en voeten dat ik naar de tweede verdieping moest. Daar aangekomen was ik in een soort grote lege huiskamer en zag ik een mevrouw. Dus ik het briefje aan haar gegeven. Zij begon boos tegen mij te schreeuwen. Ik ben de lift weer ingevlucht en besloot de eerste te proberen. Toen ik uitstapte waren de hoofden van 30 bejaarden op mij gericht, dus weer de lift ingevlucht. Terug naar de receptie. Daar vertelde de vrouw dat de tweede verdieping al anderhalf uur dicht was. Dusss.. -.- Maar ze pleegde een telefoontje en ik kon weer naar de boze vrouw op de tweede gaan. Gelukkig was ze nu vergezeld met iemand die Engels sprak. Ze legde mij uit dat ze het absoluut alleen aan Tsjechische mensen verhuren en dat ik weg moest gaan. Maar na even met haar gepraat te hebben liep ik uiteindelijk met krukken en een enorme glimlach naar buiten. Zo trots op mezelf. :P
Verder heb ik afgelopen week ook voor mezelf een dokter geprobeerd te regelen, omdat ik allergisch ben voor iets maar geen idee heb voor wat. Maar dat was met minder succes. Eerst moest ik mijn European Health Insurence Card activeren. Na het gebouw gevonden te hebben zag ik 9 balies waar je geholpen kon worden, dus ik had de hoop dat er 1 balie was voor mensen die Engels praten, maar helaas. We hebben het hele gesprek gevoerd met Google Translate. Hilarisch. Maar goed, daarna dus geen goedkope Engels sprekende dokter voor mezelf kunnen vinden, dus dat is de taak van komende week.
Wat ik allemaal nog meer heb gedaan ben ik al bijna vergeten, maar gelukkig heb ik veel foto's gemaakt.
Ik ben naar een gala geweest van een middelbare school. xD Justine vroeg of we mee wilden naar een bal. Bijna hetzelfde. Maar het was wel groot georganiseerd en zeker wel leuk om een keer mee te maken. Een week later was Matthijs hier! Dat betekent veel toeristische dingen doen, weinig slapen en veel gezelligheid. Echt heel leuk! Dat zelfde weekend (zaterdagavond) had ik eerst een Great Gatsby Party, waarbij ik mn galajurk weer aan kon. :) Daarna heb ik met een paar vrienden van hier een bar naast ons huis ontdekt die 24/7 open is. We besloten een wedstrijd te doen wie het langst in de bar kon blijven. Slechtste idee ooit. Op zondag om 15:00 werd ik opgehaald door Justine en Aurélie, omdat we ons klaar moesten maken om naar een hockeywedstrijd te gaan. Cayla en ik (nog steeds in galajurk) keken elkaar aan, oh dat is waar ook. Tijdens de hockeywedstrijd vond Cayla het erg lastig om haar ogen open te houden, gek genoeg had ik nog steeds energie. Was erg leuk, keihard juichen elke keer dat het team van Praag scoorde en een super sfeer aan het einde, toen 'we' hadden gewonnen.
Natuurlijk heb ik zoals altijd nog veel meer ontzettend goede verhalen om te vertellen, maar ik hou het hier wel bij. ;) We gaan eten, Aurélie heeft voor ons gekookt als dank, omdat we gister allemaal in het ziekenhuis waren om haar te vergezellen. Lekkerr...
Groetjes! xxx
(foto's upload ik een andere keer, want ik heb honger.. :D)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
